Agnieszka

Piękna dziewczyna tuląca do siebie białego baranka, czasem skromnie spuszczająca wzrok, to znów patrząca zalotnie i śmiało. Raz skromna i posłuszna, zaraz potem uparta i wyzywająca. Po prostu cicha woda, której najtwardsza skała się nie oprze.

Taka też była niezwykle powabna panna urodzona w Rzymie około 290 roku. Kochało się w niej wielu mężczyzn, bo oprócz urody miała wielki majątek. Ale ona wszystkim odmawiała ręki, twierdząc, że już ma narzeczonego. Kim jest ów szczęśliwiec, najbardziej pragnął wiedzieć niejaki Symfroniusz, którego syn usychał z miłości do Agnieszki. Wkrótce odkrył, że dziewczyna wyznaje wiarę zakazaną przez senat, a dziewictwo ofiarowała „bogowi niewolników”.

Chcąc zmusić ją do małżeństwa ze swym synem, Symfoniusz wtrącił Agnieszkę do więzienia. Liczył, że w lochach panna nieco skruszeje. Ale nie z upartą Agnieszką takie numery. Ani groźby, ani czułe obietnice nie skłonily jej do zmiany postanowienia.

Rozsierdzony Symfroniusz rozkazał więc zedrzeć z dziewczyny odzienie i nagą przepędzić ulicami Rzymu. I wtedy stało się coś niezwykłego – nagle, na oczach setek ludzi, włosy Agnieszki cudownie urosły i niczym płaszcz okryły jej dziewiczą postać od stop do głów, chroniąc przed wścibskim wzrokiem tłumu gapiów.

Gdy odtrącony syn Symfroniusza usiłował zajrzeć pod zasłonę, padł martwy rażony gromem. Tego już ojcu było za wiele. Chcąc się zemścić, posłał dziewicę na stos. Ale i tu czuwała nad Agnieszką Boska moc. Płomienie rozstąpiły się, nie tykając pięknego ciała ni włosów. Trzeba było upartą dziewczynę ściąć – co zresztą też pewnie by się nie powiodło, gdyby sama zainteresowana nie rzekła w końcu: niech zginie me ciało, by dusza na zawsze mogła połączyć się z tym, kogo kocham.

Ta historia wyjaśnia, dlaczego Agnieszka została patronką dziewic, czemu jednak na swoją opiekunkę wybrali ją... ogrodnicy? Być może dlatego, że 20 kwietnia, w dniu jej imienin, najwyższa już pora wziąć się do pracy w ogródkach.

Agnes znaczy czysta, nieskalana, niewinna (Agnus – baranek, symbol niewinności). Liczba tego imienia – JEDEN – związana jest z początkiem, wiosną i niezależnością. Nie dajcie się więc zwieść pozornej potulności Agnieszki – owinie Was sobie dookoła palca w pięć minut.

Agnieszki są otwarte i odważne, niezwykle wrażliwe, stałe w uczuciach, wierne i bardzo kobiece. Nigdy nikogo nie udają. Długo zachowują młodość i ciekawość świata.

Dobrze jest nadać to imię dziewczynkom spod znaku Wodnika lub Barana, bo wzmocni ich pozytywne cechy i przebojowość. Rybom, Lwom, Strzelcom i Bliźniętom doda wytrwałości i uroku, a pozostałym znakom – pogody ducha i lekkości. Tylko Raki, Skorpiony i Koziorożce pod wpływem tego imienia mogą stać się wewnętrznie rozdarte i niestałe.

Słynne Agnieszki to m.in.: Osiecka, Fatyga, Maciąg, Kotuła, Chylińska, Krukówna, Dygant.

WR