Gdzie jest moje miejsce?

Czakry – barwne wiry energii – odzwierciedlają nasze ciało i duszę. I bywają źródłem problemów...


Odkąd pamiętam, zawsze miałam problem z odnalezieniem się wśród innych ludzi. Brakowało mi przyjaciół. W szkole zawsze lądowałam w ławce z jakąś ofermą klasową, a koleżanki, z którymi naprawdę chciałam usiąść, onieśmielały mnie.

Zawsze aspirowałam do jakiejś wyższej (w moim mniemaniu) grupy – i przeważnie na aspirowaniu się kończyło.

Cieszyłam się na każdą zmianę szkoły (a potem pracy), bo wtedy obiecywałam sobie, że tym razem już urządzę się inaczej. Ale ten schemat zawsze się powtarzał.

Czemu ludzie, na których mi zależy, nie dopuszczają mnie do siebie? A może to we mnie tkwi problem? Jak mogę to jeszcze zmienić?           

Bogna


Nasz organizm to nie tylko mięśnie, kości i wnętrzności. To także skomplikowana sieć energetyczna, splatająca w całość nasze ciało, ducha i duszę. Węzły tej sieci nazywamy czakrami. Wyróżniamy siedem głównych czakr, ułożonych wzdłuż kręgosłupa od dołu tułowia (pierwsza czakra) do czubka głowy (siódma czakra).

Nie wyobrażajmy sobie ich jednak jako nieruchomych punktów – cały układ energetyczny jest w ciągłym ruchu, tak więc czakry to wiry energii. Od tego, jak działają, zależą nasze zdrowie, uczucia, talenty i wady.

Nieumiejętność odnalezienia się w społeczności, o której pisze Bogna, sugeruje problemy związane z pierwszą czakrą, która odpowiada między innymi za nasze relacje w grupie. Znajduje się ona między nogami, na spojeniu kości łonowych. Od tego centrum energii zależą nasze więzy rodzinne, stosunek do najbliższych. Ale także umiejętność życia w społeczności, identyfikowanie się z jej zasadami.

Czakra ta rozwija się w ciągu pierwszych lat naszego życia, dlatego ogromny wpływ na jej funkcjonowanie mają relacje z rodzicami i rodzeństwem. Jeśli rodzice mieli problem z odnalezieniem się w grupie, podchodzili nieufnie do społeczności, z której się wywodzili, to takimi wzorcami mogła nasiąknąć energia pierwszej czakry dziecka. By to zmienić, trzeba pracować nad przekonaniami i – bezpośrednio – nad pierwszą czakrą.

Najpierw najtrudniejsze – nie wolno dzielić ludzi na bardziej i mniej wartościowych. Ocenianie po pozorach jest jednym z największych błędów, które hamują rozwój duchowy, czyli zjednoczenie się w miłości ze wszystkimi. Dlatego zacznij od wypisania wszystkich osób z grupy, w której obecnie się nie możesz odnaleźć. Przy każdej napisz jedną zaletę i jedną wadę – konkretną i bez porównania. Np. „Małgosia świetnie zna się na komputerach”, a nie „Małgosia jest świetna” czy „Małgosia jest lepsza od Ady”.

Jako dzieci zależymy od czakry pierwszej i wymagamy opieki innych (grupy). Stopniowo się usamodzielniamy, rozwijając kolejne czakry – ucząc się budować i pielęgnować związki z innymi ludźmi, poznając własną wartość i wolną wolę, by w końcu osiągnąć duchową jedność ze światem (przynajmniej do tego ostatniego dążymy, a mistrzom duchowym się to udaje).