W płomieniach drzemie niszczycielska siła. Dopiero zamkniętym w kamiennym kręgu odbiera się gniew. Ogień staje się wtedy symbolem domu.
Przy nim organizuje się życie rodziny. Wspólna biesiada przy ognisku scala pracowników podczas wszelkich grupowych wyjazdów. W runicznym alfabecie runa Fehu, symbolizująca dostatek, bogactwo i szczęście, znaczy także domowe ognisko. Póki ono płonie, wszystko jest w porządku. Jego wygaśnięcie wróży nieszczęście.
W tradycji celtyckiej gasi się ogniska raz w roku – w wigilię święta rozpoczynającego lato – Beltaine. A następnie ponownie je rozpala od świętego ognia i pilnuje, by nie zagasło do następnego powitania lata.
Rozpalanie ogniska to sprowadzanie słonecznego światła na ziemię. Nabiera znaczenia, zwłaszcza gdy tego słońca brakuje, czyli w nocy i w chłodną porę roku. Zgodnie z harcerską szkołą, trzeba to zrobić od jednej zapałki. Wśród harcerzy spotyka się wędrowców noszących naramiennik z tak zwaną watrą wędrowną (watra to po góralsku ognisko). I jest ona pełna symboli.
Ogień nie tylko oznacza więzi, bliskość. Pierwsze polano to otworzenie się na innych, drugie – szukanie miejsca w społeczeństwie, trzecie – dążenie do samorozwoju. Zaś języki ognia znaczą kolejno (od najmniejszego): siła ciała, siła rozumu i wreszcie siła ducha.
dla zalogowanych użytkowników serwisu.