Zrozumieć pszczołę

Wizyta u królowej
Chciałby, żeby dzieci nauczyły się bawić pośród pszczół. Dlatego wyhodował gatunek, który nie jest agresywny.  Stajemy pośród tysięcy pszczół. Powietrze jest gęste od ich buczenia. Stoi człowiek zupełnie bezradny, jakby w samym środku ulewy, której nie da się przecież powstrzymać. Gdyby miały ochotę nas pożądlić, pewnie zaczęłyby ode mnie. Przecież potrafią wyczuć w człowieku strach. Adrenalinę.

– Niechże się pan odpręży – śmieje się Sułkowski – to zobaczymy królową. Wyciąga ramkę po ramce. – Widzi pan? W górnej części ramki, tej jasnej, trzymają zapasy jedzenia, niżej jest już pierzga, czyli przefermentowany pyłek z mleczkiem – dotyka niemal palcem ruchomej brązowej masy pszczół, które kłębią się po ramce.

Niektóre startują, żeby polecieć bliżej nas. Widać chcą się tylko lepiej przyjrzeć. Inne łażą tam i z powrotem. Niektóre tkwią do połowy ciała w swoich sześciokątnych komórkach. Przynajmniej tych nie musimy się obawiać – ubijają ten pyłek łebkami, potem go zaklejają i sobie fermentuje.

– To najlepszy pokarm dla pszczelej larwy. Czerwie żyją jeszcze niżej, niech pan spojrzy, ile ich jest. Widzi pan, jak pracują? Po trzech tygodniach umrą z przepracowania. To właśnie dlatego nie można ich oswoić. Pszczelarz nigdy nie powie o pszczole, że zdechła. Pszczoły nie zdychają. Umierają z przepracowania. Zupełnie jak ludzie. Wreszcie w jednej z ramek udaje nam się odnaleźć królową. Nie jest to trudne, trzeba znaleźć ramkę, w której komórkach są właśnie zasklepiane jajeczka. Królowa chodzi od jednego sześcianu do drugiego i składa jaja. Robotnice idą za nią krok w krok, wachlują skrzydełkami i masują czułkami. W końcu w całym ulu królowa jest tylko jedna.

Zabójcy z afryki
Są cztery gatunki pszczół: wschodnia, olbrzymia, karłowata i miodna. Dwa, pszczoła miodna i pszczoła wschodnia, zostały udomowione. W Azji, Afryce i Ameryce Południowej owady te żyją nadal dziko. Jedyna agresywna odmiana to afrykańskie „pszczoły zabójcy”. Kilkadziesiąt z nich sprowadzono w 1956 roku do Brazylii. Przypadkiem wydostały się one na wolność, skrzyżowały z gatunkami miejscowymi i opanowały tereny niemal całej Ameryki Południowej, Środkowej i południe USA. Samo zbliżenie się do ich gniazd może skończyć się atakiem. Często śmiertelnym.

Owad magiczny
• Pszczoła reprezentuje Słońce (według mitologii egipskiej pszczoły to łzy Ra, boga Słońca), a więc życie, światło, dobrą energię. Dlatego też jest zwierzęciem niebiańskim, świętym. Miód to niebiańska ambrozja, pokarm z innych światów.
• Pracowitość pszczół to cnota, dzięki której stały się one zwierzętami poświęconymi Matce Boskiej. Ponoć zrodziły się z ran, jakie zadano świętemu Pawłowi.
• Zabicie pszczoły uważane było za grzech, przynosiło pecha. Ten zaś, kto hodował pszczoły, miał szczęście.
• Pszczół pilnowano – ule nie stały w równych rzędach, aby nie można było rzucić na nie uroku.
• Jeśli pszczoła wleci do domu, to znaczy, że przyjdą goście, którzy nam dobrze życzą.