Marceli

Jako Marceli doskonale sprawdzi się Skorpion, Byk albo Koziorożec.

16 STYCZNIA.

Pontyfikat świętego Marcelego I przypadł na bardzo krwawy i obfitujący w męczenników okres historii chrześcijaństwa. Prześladowania rozpętane przez cesarza Dioklecjana w 303 roku sprawiły, że instytucja Kościoła zatrzęsła się w posadach. Poprzednik Marcelego stchórzył, złożył ofiarę rzymskim bogom, a potem (według jednej z wersji) wydał święte księgi Kościoła poganom i wyrzekł się Chrystusa albo (według innej wersji) nawrócił się, za co poniósł śmierć męczeńską. Podobny los – śmierć lub zdrada – spotkał większość hierarchów kościelnych.

Doszło do tego, że tron Piotrowy pozostawał pusty przez prawie trzy lata i to pomimo faktu, że w 305 roku Dioklecjan abdykował, a prześladowania zelżały. Gdy w maju 308 roku Marceli został papieżem, Kościół znajdował się w rozsypce. Nasz święty wziął się za jego gruntowną reorganizację: wprowadził nowe podziały administracyjne, wyznaczył prezbiterów stojących na czele każdej z 25 parafii, zorganizował system opieki nad cmentarzami. Niestety, nie dane mu było doprowadzić reform do końca, bo w Kościele wybuchło coś na kształt… wojny domowej.

Otóż ludzie, którzy wyrzekli się wiary podczas prześladowań, zapragnęli do niej powrócić, ale na swoich warunkach, bez poddawania się surowej pokucie, jakiej żądał od nich papież. Spór szybko przerodził się w zamieszki, większość wspólnoty Kościoła wypowiedziała posłuszeństwo Marcelemu, a on sam został aresztowany przez cesarza (który tylko czekał na właściwy pretekst) pod zarzutem wywoływania publicznych niepokojów. Papieża na wstępie oćwiczono rózgami i wygnano z Rzymu. Na zesłaniu Marceli zmuszany był do ciężkiej pracy w cesarskich stajniach, a to wpędziło go do grobu.

Na koniec warto wspomnieć o „gościnnych występach” Marcelego w Polsce. Mowa o wydarzeniu mającym miejsce w styczniu 1214 roku, kiedy to święty ukazał się (zasiadłszy wśród obłoków) oblegającym Racibórz Tatarom. Jego widok tak skonfundował niewiernych, że uciekli, zostawiając broń, namioty i żywność. Natomiast wdzięczni mieszkańcy Raciborza obwołali Marcelego patronem swojego miasta. Imię Marceli pochodzi od rzymskiego rodu Marcellusów, który wziął swoją nazwę od imienia Marcus, czyli Marek, utworzonego na cześć boga wojny Marsa.

Noszący je chłopcy wydają się nad wiek dojrzali, co może im przysparzać kłopotów ze strony rówieśników. Są odpowiedzialni, poważni i o wiele lepiej dogadują się z nauczycielami niż z kolegami z klasy. Na szczęście z wiekiem „nadrabiają” te komunikacyjne zaległości. Taktowni i zrównoważeni, często podejmują się roli mediatorów.

Wielu odnajduje w sobie talenty dyplomatyczne lub aktorskie. Z racji tego, że patronuje im JEDYNKA, wysoko cenią sobie własną niezależność i lepiej sprawdzają się jako szefowie albo wolni strzelcy niż podwładni. To urodzeni pionierzy. Nie interesują ich utarte drogi – wciąż szukają nowych rozwiązań, są bardzo ambitni i potrafią poświęcać się „dla sprawy”. Opinia publiczna mało ich obchodzi. Dlatego nie szukają rozgłosu i nie boją się iść „pod prąd”.

Jako Marceli doskonale sprawdzi się Skorpion, Byk albo Koziorożec. Imię to świetnie pasuje także do Lwa, Raka, Strzelca oraz Ryb. Nieco gorzej sprawy się mają z resztą znaków, choć i im Marceli doda nieco siły charakteru.


Weronika Kowalkowska
Fot. Jacek Turczyk/Pap

Marcel Łoziński (Byk) polski reżyser i dokumentalista. Nominowany do Oscara za film „89 mm od Europy”. Członek Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej.