Alchemia pocałunku

Całujemy i sami lubimy być całowani. Zwłaszcza gdy całuje nas fortuna i gdy całuje miłość. Najbardziej ożywczo smakują pocałunki na wiosnę.

Swojego przyszłego męża Alina poznała właśnie wiosną, w pociągu. Spędzili razem kilka godzin, stojąc obok siebie, przy oknie w korytarzu. Interesująca rozmowa nie wiedzieć kiedy przerodziła się w wyrafinowany flirt. On zaczął delikatnie głaskać jej rękę, bawić się pierścionkami na jej palcach, wreszcie podniósł dłoń do ust i zaczął całować. Nie było to banalne, ugrzecznione cmokanie, pieścił jej dłoń ustami na wiele sposobów. Pocałunki były tak różnorodne i podniecające, że doprowadzały Alinę do stanu bliskiego orgazmu. Do dziś wspomina, że „przygoda w pociągu” była jednym z najbardziej emocjonujących przeżyć w jej życiu.

Pocałunek dłoni to jedna z podstawowych „grzecznych” pieszczot na pierwszych randkach. Młodzi ludzie poprzestają zazwyczaj na muskaniu dłoni wargami, bo nie wiedzą jeszcze, że tę umiejętność można mistrzowsko rozwinąć. Wystarczy obejrzeć jakiś francuski film o miłości, żeby podpatrzyć, jak Francuzi, którzy mają wrodzoną intuicję seksualną, całują kobiece dłonie. Robią to tylko w sytuacjach erotycznych i wtulając wargi wyłącznie we wnętrze dłoni. Tam właśnie i w zagłębieniach między palcami znajdują się zakończenia nerwowe wrażliwe na dotyk i pieszczoty erotyczne. Jeszcze bardziej uwrażliwione na ten rodzaj pieszczoty są kobiece stopy i palce stóp. Ale to już wyższa szkoła całowania i kochania.

W pierwszych chwilach romantycznych uniesień wargi kochanków przekazują sobie pilną wiadomość o wzajemnym podnieceniu i pożądaniu. Spontaniczny, ufny pocałunek miłosny daje nam wyjątkowe poczucie wiecznej młodości, radości i siły. Wszyscy tęsknimy za takimi pełnymi zachwytu pocałunkami. Mogą być niewinne i pożądliwe. Dzikie i nieposkromione. Elektryzujące. Delikatne i gwałtowne, aż iskry lecą. Nawet brutalne. Wszystkie łączy jedno – są znakiem, magicznym przekazem naszych uczuć. Przez pocałunek pozwalamy innym zajrzeć do naszej duszy. Bez takiego zaproszenia nie ma miłości.

WR