Kto sprzątnął Faraona

Pierwsze wiadomości o tym, że Tutanchamon nie umarł naturalną śmiercią, pojawiły się pod koniec 1969 roku.

Wykonano wówczas serię zdjęć rentgenowskich mumii faraona, które wykazały, że w chwili zgonu miał on niewiele ponad 19 lat, a zmarł na skutek uszkodzenia czaszki. Stwierdzono odprysk kości w części potylicznej i oderwanie kostnej przegrody nosa. Wiele wskazywało, że młody monarcha zginął od uderzenia ciężkim przedmiotem w tył głowy.

W latach 80. XX wieku tezę o morderstwie dokonanym na Tutanchamonie potwierdzili dwaj amerykańscy detektywi sądowi, Gregory Cooper i Mike King. Ich zdaniem faraon został zaatakowany toporkiem, a ułożenie rany w stosunku do reszty ciała wskazuje, że stało się to podczas snu. Władca musiał tej nocy spać na brzuchu, gdyż silne uderzenie w głowę pociągnęło za sobą złamanie nosa i wciśnięcie kostnej przegrody nosowej do wnętrza czaszki.

Hipoteza detektywów doskonale pasowała do czasów, w jakich przyszło Tutanchamonowi panować. Zasiadł on na tronie około 1333 roku p.n.e. Miał wtedy zaledwie 8 lat. Objął władzę po śmierci Amenhotepa IV Echnatona – monarchy, który jednym dekretem zmazał cały panteon egipskich bóstw na czele z prabogiem Amonem i ogłosił, że istnieje tylko bóg słońca Aton.

Wprowadzenie nowej religii było dla mieszkańców doliny Nilu prawdziwym szokiem i wkrótce doprowadziło do wybuchu masowych protestów. Wobec poddanych, którzy sprzeciwiali się nowym porządkom, stosowano represje. Ucierpieli także kapłani – wielu z nich nagle straciło swoją pozycję społeczną, władzę i dochody. Przez dwadzieścia lat w kraju trwał zamęt.

Kiedy Tutanchamon wstąpił na tron, nastąpiła kolejna rewolucja. Nieletni faraon pod wpływem doradców postanowił przywrócić do łask obalone bóstwa egipskie. Tysiące robotników zeskrobywało z monumentów imię Atona. I znowu jedni tracili władzę, a inni ją odzyskiwali.

W kraju powstawały liczne, zwalczające się nawzajem koterie. Rosła też liczba przeciwników władcy, bo im był on starszy, tym stawał się niebezpieczniejszy. I to nie tylko dla tych, którzy sprzeciwiali się jego polityce, ale i dla najbliższych współpracowników. Nietrudno więc sobie wyobrazić, że chętnych do usunięcia go z tronu nie brakowało.

W królewskiej świcie znajdowało się dwóch ludzi, którym szczególnie zależało na pozbawieniu Tutanchamona władzy. Pierwszym był wytrawny gracz polityczny i bezpośredni opiekun młodego monarchy, arcykapłan Ai, a drugim – ambitny przywódca wojskowy i zwolennik twardych rządów, generał Horemheb.